بازار فارکس، بازاری جهانی برای معامله ارزها است و یکی از بزرگترین بازارهای مالی در جهان به شمار میرود. در این بازار، ارزها به صورت جفتی معامله میشوند. جفتهای ارزی به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: جفتهای اصلی (Forex Majors) و جفتهای اگزوتیک یا غیراصلی. در این مقاله، به بررسی جفتهای اصلی فارکس و دلایل پرهیز معاملهگران حرفهای از جفتهای اگزوتیک میپردازیم.
جفتهای اصلی فارکس شامل هفت جفت ارزی هستند که بیشترین حجم معاملات را در بازار فارکس به خود اختصاص میدهند. این جفتها شامل دلار آمریکا (USD) به عنوان یک طرف جفت و یکی از ارزهای قوی دیگر مانند یورو (EUR)، ین ژاپن (JPY)، پوند بریتانیا (GBP)، فرانک سوئیس (CHF)، دلار کانادا (CAD)، دلار استرالیا (AUD) و دلار نیوزیلند (NZD) به عنوان طرف دیگر است.
نقدینگی بالا: جفتهای اصلی به دلیل حجم بالای معاملات، نقدینگی بیشتری دارند. این امر به معنای سهولت بیشتر در ورود و خروج از معاملات است.
گستردگی پایین: فرق بین قیمت خرید و فروش (اسپرد) در جفتهای اصلی معمولاً کمتر است که هزینههای معاملاتی را کاهش میدهد.
پیشبینیپذیری بیشتر: به دلیل حضور قدرتمند اقتصادهای پشتوانه این جفتها، تحلیل و پیشبینی روندهای بازار نسبتاً آسانتر است.
نقدینگی پایینتر: جفتهای اگزوتیک به دلیل حجم کمتر معاملات، نقدینگی کمتری دارند. این مسئله میتواند منجر به اسلیپیج (تفاوت بین قیمت مورد انتظار و قیمت اجرای واقعی معامله) شود.
گستردگی بالا: اسپرد در جفتهای اگزوتیک معمولاً بیشتر است، که هزینههای معاملاتی را افزایش میدهد.
پیشبینیناپذیری: بازارهای اگزوتیک ممکن است تحت تأثیر عوامل سیاسی و اقتصادی پیچیده و ناپایدار باشند، که پیشبینی روندهای بازار را دشوار میکند.
ریسک بیشتر: به دلیل نوسانات شدیدتر و پیشبینیناپذیری بالا، جفتهای اگزوتیک ریسک بیشتری برای معاملهگران به همراه دارند
جفتهای اصلی فارکس به دلیل نقدینگی بالا، گستردگی کم و پیشبینیپذیری نسبی، برای معاملهگران حرفهای جذابیت بیشتری دارند. در مقابل، جفتهای اگزوتیک به دلیل نقدینگی پایینتر، گستردگی بالا، پیشبینیناپذیری و ریسک بالاتر، کمتر مورد توجه قرار میگیرند. بنابراین، معاملهگران حرفهای ترجیح میدهند تمرکز خود را بر جفتهای اصلی فارکس قرار دهند تا از ثبات و فرصتهای بهتر معاملاتی بهرهمند شوند.
لیست میجور ها:
EUR/USD
USD/JPY
GBP/USD
USD/CHF
AUD/USD
USD/CAD
NZD/USD